Rozciągające się wszerz i wzdłuż... nic. Absolutna plama pustkowia, z ewentualną możliwością znalezienia jednego uschniętego drzewa czy samotnego głazu wystającego na płaskiej linii podłoża. Dopiero zagłębiając się dalej, można natrafić na pojedyncze domki, wybudowane niezręcznymi rękoma, krzywe, połamane płoty i wydrążone w ziemi nory. W następnym etapie stopa potyka się o wystające z ziemi cegły, ciało wpada na ząbkowane pozostałości ścian, oczy widzą rozlewisko trupów i zgliszcza. Dom nigdy nie był tak przykrą sprawą.